Met het opheffen van Zwollerkerspel krijgt Zwolle er in één klap 12.000 inwoners bij. Na Enschede wordt het de grootste stad van Overijssel.
Op 1 augustus 1967 wordt het grondgebied van Zwollerkerspel over drie buurgemeenten verdeeld. Zwolle krijgt het grootste stuk, met 19 dorpen en buurschappen. Een groei in oppervlakte van 2.000 naar 10.000 hectare. Zwolle krijgt de ruimte om zich binnen de regio succesvol te ontwikkelen tot groeikern.
Eerst is het niet de bedoeling om Zwollerkerspel op te heffen. Die gemeente denkt dat het gaat om een bescheiden grondruil. Maar Zwolle heeft een ingrijpende wijziging van de stadsgrenzen op het oog. Deze moeten worden verlegd tot aan de IJssel en de Vecht, en ook in andere richtingen een eind opschuiven. De gemeenteraad neemt op 21 augustus 1961 voor deze plannen een voorstel aan. Zwollerkerspel dient een rapport in dat hier bezwaar tegen maakt. De uitbreiding van het Zwolse grondgebied zou niet nodig en ongewenst zijn. De zaak loopt vast.
Het provinciebestuur grijpt in en komt in 1963 met vier scenario’s waarover de zes belanghebbende gemeenten hun oordeel mogen geven. Eén daarvan is de opheffing van Zwollerkerspel. Zwolle en drie andere gemeenten zien dat wel zitten. Ook de landelijke politiek in Den Haag vindt deze keuze het beste. De Eerste Kamer neemt in maart 1967 het bijbehorende wetsvoorstel aan. De namen op de borden van toegangswegen van de overgenomen dorpen worden aangepast door de laatste acht letters af te plakken.