Het dijkrecht van Salland moet voorkomen dat Zwolle en omgeving onder water komen te staan. Het is de eerste stap naar het huidige waterschap.
Door het sluiten van de dijk langs de IJssel kan het water van het hoger gelegen Salland niet meer op een natuurlijke manier naar de rivier wegstromen. Als oplossing graaft men parellel aan de IJssel afwateringskanalen, zoveel mogelijk gebruik makend van bestaande waterlopen. Er ontstaat een netwerk van ‘weteringen’, die samenkomen in Zwolle. Van daaruit gaat het water via het Zwartewater naar de toenmalige Zuiderzee. Maar om zeker te zijn van een goede afwatering en het dijkonderhoud zijn strenge regels voor het waterbeheer nodig.
Gwijde van Avesnes, de bisschop-landsheer van het Sticht, stelt in 1308 een dijkbrief op met onderhoudsregels voor de dijken aan de Overijsselse kant van de IJssel en voor de Sallandse weteringen. Een bestuurscollege met de naam ‘dijkstoel’ controleert drie keer per jaar tijdens de Sallandse Schouw hoe de waterwerken eraan toe zijn. Zo nodig delen de dijkgraaf en twee heemraden boetes uit aan landeigenaren die niet voldoen aan de verplichting om mee te werken aan de bescherming tegen het water.
Het dijkrecht van Salland is het oudste dijkrecht van onze provincie. Na eeuwenlange fusies en met nieuwe taken en wettelijke kaders is de Sallandse Schouw opgegaan in het waterschap Drents Overijsselse Delta van tegenwoordig. Dit is gevestigd in Zwolle.